niepociesz|ony

adj. książk. [osoba] disconsolate, inconsolable

- był niepocieszony wiadomością/po stracie syna he was inconsolable at the news/after a. over the loss of his son

- byłbym niepocieszony, gdyby ci się nie powiodło I would be inconsolable a. miserable if you failed

- byłbym wielce niepocieszony, gdyby tak się stało I should be very unhappy if that happened